- wąsaty
- прил.• усатый* * *wąsa|ty\wąsatyci усатый* * *wąsaciуса́тый
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
wąsaty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wąsatyaci {{/stl 8}}{{stl 7}} o człowieku: mający wąsy – zwłaszcza duże : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wąsaty mężczyzna. Wąsate oblicze. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} o roślinach: mający… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wąsaty — wąsatyaci 1. «o człowieku: mający duże wąsy» Wąsaty staruszek. ∆ Wąsata twarz «twarz człowieka mającego wąsy» 2. «o niektórych zbożach, trawach itp.: mający plewki opatrzone wąsami, ościami» Wąsaty jęczmień. Wąsata kukurydza … Słownik języka polskiego
dać — 1. Da Bóg; jak Bóg da «jeżeli wszystko dobrze się ułoży»: Za tydzień, jak Bóg da, będziemy już w kraju... Z. Kossak, Pożoga. 2. Dać coś poznać komuś; dać coś komuś do poznania, do zrozumienia «uzewnętrznić coś, uświadomić coś komuś, pozwolić się… … Słownik frazeologiczny
dawać — 1. Da Bóg; jak Bóg da «jeżeli wszystko dobrze się ułoży»: Za tydzień, jak Bóg da, będziemy już w kraju... Z. Kossak, Pożoga. 2. Dać coś poznać komuś; dać coś komuś do poznania, do zrozumienia «uzewnętrznić coś, uświadomić coś komuś, pozwolić się… … Słownik frazeologiczny
wąsal — m I, DB. a; lm M. e, DB. i a. ów pot. «mężczyzna wąsaty; mężczyzna o dużych, długich wąsach» … Słownik języka polskiego
wiarus — m IV, DB. a, Ms. wiarussie; lm M. y, DB. ów pot. «stary, dzielny żołnierz» Stary, wąsaty, zasłużony wiarus … Słownik języka polskiego